Ես նկարում եմ իմ երազանքները, նկարում եմ Հայաստանի ապագան: Ես գորշ ու անգույն իրականությանը հակադրում եմ մեկ ուրիշ աշխարհ ու մարդկանց նվիրում եմ գեղեցիկ գալիքի հույսը: Մարտիրոս Սարյանը եղեռնի ժամանակ ծաղիկներ էր նկարում, ու մեծ նկարչի գույները նույնպես վառ էին: Ես իրավունք չունեմ տրվելու ցավին, իրավունք չունեմ ընկճվելու, որովհետև արվեստագետ եմ ու պարտք ունեմ իմ ժողովրդի առաջ: Սիլվա Կապուտիկյանը ասում էր՝ քո ժողովրդի հավերժությանը չհավատալու իրավունք չունես:

Լսեցէ՛ք, նահատակներ, որ ձեր արիւնով դաշտեր ներկեցիք եւ Ղեւոնդ Երէցի խաչը փայլեցրիք, զարթէ՛ք ձեր քնից:

Գիտե՞ք ինչպես է էգ արծիվը հայր ընտրում իր ապագա ձագերի համար։

Մեկ էլ տեսար վայրկենաբար երևաց, ու տասը տարի ո՛չ ձայն կա, ո՛չ ձուն:

Ո՞նց են քլնգում, ո՞նց են ցեխը կոխում իրենց նախկին շեֆերին։ Ո՞նց են ջուր լցնում իրական ու կարծեցյալ թշնամու ջրաղացին։

-Ու՞ր են Հնդկաստանի հայ գաղթօջախի աստղաբաշխական հարստությունները. գաղութը վերացրին, հարստությունը տարվեց Մեծ Բրիտանիա, - Ու՞ր է Բաքվի ու Թբիլիսիի մեծահարուստների ունեցվածքը. փողերը հոսեցին Եվրոպա, անշարժ գույքին տիրում են վրացիներն ու թուրքերը, - Ու՞ր են օսմանյան Թուրքիայի հայերն ու նրանց ահռելի կարողությունները. իրենց եղեռնի ենթարկեցին, փողերը տարվեցին Գերմանիա ու Անգլիա...

«Աշխարհը մեզ բանի տեղ չդրեց, աշխարհը մեզ չօգնեց, բայց Իսրայելին օգնում ա», «Մեր պատերազմի ժամանակ ոչինչ չարեց, բայց Ուկրաինային օգնեց» ասելը կամ գրելը ամենամեծ ապուշությունն ա, որովհետև նման բան ասողը գոնե մի վայրկյան պիտի մտածի...

Նորվեգացի բևեռախույզ, օվկիանոսագետ, ֆիզիկական օվկիանոսագիտության հիմնադիր, մարդասեր և հասարակական-քաղաքական գործիչ Ֆրիտյոֆ Նանսենը պաշտպանել է հայ ժողովրդի ոտնահարված իրավունքները:

50 տարի է անցել: Անհավատալի է: 50 տարի…

...Հերոսական ոգի ուներ Վահրամ Փափազյանը: Եվ այդ ոգին չէ՞ր արդյոք, որ 1915 թվականին, երբ արդեն հռչակված դերասան էր, հարկադրեց նրան թողնել առժամ բեմը և զինվորագրվել Անդրանիկին: